Start > Bestiariusz > Upadli

Przekaz

Upadli to rasa unikalna, o prawdziwie demonicznym pochodzeniu, i jedna z nielicznych, które udało mi się w pełni potwierdzić poprzez źródła inne niż mój zbiór starożytnych ksiąg Vizjerei. (To, jak wszedłem w ich posiadanie, musi jednak pozostać moją tajemnicą.)

Jak moi czytelnicy muszę już sobie zdawać sprawę, wczesne zapiski Vizjerei nader częste bywały niczym więcej, jak tylko egoistyczną propagandą mającą na celu wybielenie ohydnych występków tego klanu czarodziejów. Przykładowo, wiemy, że kozłoludzie byli nieświadomymi ludzkimi ofiarami starożytnej wojny domowej Vizjerei (skonsultuj się z wpisem nr 009 celem poznania bardziej szczegółowych informacji na temat tragicznej historii Khazry), dawne teksty Vizjerei natomiast utrzymują, że byli w rzeczywistości demonami - i do tego sługami Baala!

Poprzez skrzętne sprawdzanie źródeł w oparciu o manuskrypty z mojej obszernej biblioteki, jednakże, potwierdziłem, że opis Vizjerei, dotyczący stworzeń zwanych upadłymi, jest - w rzeczy samej - zgodny z faktami.



Cytując wolumin piąty Demonicus de Zoltun Kulle:

Upadli (Nanus Improbus)

Chociaż ciężko w to uwierzyć, upadli niegdyś stanowili podniosłe szeregi Płonący Piekieł. Służyli jako siła wykonawcza Azmadana, wypełniając zadania, których ten nie mógł lub nie chciał się podjąć. Byli również narzędziem pierwszej nieudanej próby przejęcia władzy Diablo i jego braci przez Azmodana. Po tej porażce, upadli doświadczyli pełnego spektrum gniewu Diablo. Zostali zniekształceni w małe i komiczne diabliki, przeciwieństwo swych poprzednich potężnych form. Co więcej, jeśli żywili nadzieję, że Azmodan odwróci zaklęcie, srogo się mylili. Rozwścieczony Azmodan winił ich za nieprzerwane panowanie Mrocznej Trójcy i pozostawił upadłych w ich nowych ciałach, a ich znikczemnienie miało służyć mu za rozrywkę przez całą wieczność. Porażka upadłych dostarczyła mu informacji niezbędnych do zdetronizowania Diablo i jego braci, - wydarzenia obecnie zwanego "Mrocznym Wygnaniem" - ale to nie zmieniło jego nastawienia do swych sług.

Przybywające do naszego świata z rozkazu swego pana, Azmodana, te diabelskie koszmary wykazują skłonność do rojenia się niczym żądna krwi szarańcza, do takiego stopnia, że wymordowanie śpiącej wioski zajmuje im zaledwie kilka minut. Drobne posturą i małpie wyglądem, te stworzenia posiądają zadziwiającą siłę i nadzwyczajną zręczność. Poza degustacją w ludzkim mięsie, przyjemność tym okropieństwom sprawia jedynie rozmnażanie się; stąd też zwykle napotykane są w licznych grupach.

Jednakże, ze względu na ich niewielki rozmiar, tchórzostwo zdaje się być jedną z głównych cech tego gatunku. Prędko pierzchną, gdy jeden z ich braci padnie w walce.

Upadli nie wykazują żadnych oczywistych skłonności do organizacji wykraczającej poza ich predyspozycje do rojenia się. Sprzyja to ludzkości, gdyby bowiem połączyli swe siły w liczebnej armii, mogliby bez problemu doprowadzić do upadku pomniejszego miasta.

Poprzez dalsze badania zidentyfikowałem pięć wyróżniających się typów upadłych:

Diabliki - te są najczęściej spotykanymi przedstawicielami swej demonicznej rodziny. To stereotypowi upadli, zarówno pod względem wyglądu, jak i zachowania: małe, czerwone, rojące się, żądne krwi i tchórzliwe.

Szamani - ci są przywódcami obozów upadłych. Słyszałem również pogłoski mówiące o ich zdolności wskrzeszania zabitych diablików!

Obłąkani - ci rozwścieczeni i przerośnięci upadli są rozdęci do granic możliwości, o krok od rozsadzenia, co sugeruje również zachowanie tych szaleńczych demonów - biegną one bowiem na swe cele i dźgają się aż do wywołania wybuchu. Lepiej pasującej nazwy nie w sposób znaleźć dla tych maniakalnych istot.

Nadzorcy - upadli nadzorcy poprzez swe dzikie skoki i wycia wywołują u diablików szał krwi. Nadzorca pośród grupki upadłych to niebezpieczna sytuacja, tchórzostwo ich charakteryzujące bowiem stłumione jest strachem przed znacznie większymi braćmi.

Ogary - te śliniące się paskudztwa zwykle można napotkać pośród grup upadłych, którzy wykorzystują je jako zwierzęta obronne, pociągowe lub nawet pożywienie. Te bestie są niezmiernie lojalne, niezależnie od nadużyć, jakie przychodzi im znosić.

Podejrzewam, że istnieją jeszcze dwa inne typy upadłych, ale muszę przeprowadzić dalsze badania zanim przedstawię swe teorie na temat ostatecznej struktury wewnętrznej tych biesów.



Abd al-Hazir to ceniony dżentelmen, historyk oraz uczony. Ostatnio podjął się niesłychanego zadania zbadania, przestudiowania i skompletowania informacji na temat unikalnych krain oraz mieszkańców naszego świata.

przełożył na polski: sinned
wersja angielska